Het kan iedereen overkomen: je geniet met volle teugen van het leven en ineens komt de klap. De klap van te veel willen, te veel verwachten, te veel moeten, daarop volgende frustratie, boosheid en verdriet om je verminderde levenslust.
Tegenwoordig hoor je het regelmatig om je heen: mensen die overspannen zijn, een burn-out krijgen of depressief raken. De vraag is echter of dit aan die mensen ligt of aan de maatschappij. Wat denk jij?
Zelf denk ik dat beide factoren zijn. Doordat (in mijn eigen ogen) de maatschappij verhard, zijn we als mensen steeds meer op zoek naar compassie, eigenliefde en bevestiging van anderen om goed genoeg te worden gevonden. Daarbij helpt het niet mee als je (net als ik) hoog sensitief bent en alles dubbel zo hard binnenkomt.
Om een voorbeeld te geven: als ik boos ben ga ik huilen (deels ook uit machteloosheid) en kan ik mijn boosheid niet goed uiten zoals ik zou doen wanneer ik er actief mee aan de slag zou kunnen.
Onze geschiedenis
We krijgen allemaal onze eigen rugzak mee en moeten deze met ons meedragen. De ene persoon kan dit iets beter dan de andere persoon. Toch zie ik steeds vaker mensen die een enorme muur hebben opgetrokken om zichzelf te beschermen en zich vooral niet emotioneel of kwetsbaar op te stellen naar anderen. Maar dat laatste is juist zo belangrijk!
Ik werd depressief
Natuurlijk is het als je depressief bent essentieel hiervoor hulp te zoeken door langs je huisarts te gaan zodat je kunt starten met therapie. Daarnaast is het belangrijk om na te gaan wat bij je past en wat jouw lichaam nodig heeft op dat moment.
Zelf ben ik te snel akkoord gegaan met medicatie waardoor mijn tranen als gevolg van de hoge muur en het stukje kwetsbaarheid dat ik graag wilde laten zien zijn weggeduwd. Ik werd namelijk heel vlak van de medicijnen en mistte hierdoor echt mijn emotionele ups en downs, zoals ieder mens die heeft. Natuurlijk wil ik hiermee niet zeggen dat niemand medicatie nodig zou hebben; ik wil alleen benadrukken dat het van belang is hier goed over na te denken.
Tips bij depressie
Mijn algemene tips? Ga veel naar buiten, ook als is dat op dat moment verschrikkelijk moeilijk. Doe het en kijk wat er gebeurt. Ga wandelen met de kinderen of een klein stukje hardlopen, dit kan je al enorm helpen om zaken helder te krijgen in je hoofd.
Ook voeding is heel belangrijk: zorg dat je veel fruit en groenten binnenkrijgt en weinig E-nummers, suikers en nietszeggende voeding uit pakjes en zakjes. Ondanks dat je er geen direct resultaat van ziet op dat moment, probeer dan toch één gezonde maaltijd per dag voor jezelf te maken. Geloof me dat achteraf dankbaar zult zijn en op dat moment toch een klein genietmomentje kunt ervaren.
Door de medicijnen kreeg ik regelmatig eetbuien en ondanks dat ik meer rust in mijn hoofd had, was ik hiermee nog steeds niet gelukkig. Pas toen ik weer stopte met de medicijnen zag ik langzaamaan mijn ups en downs weer verschijnen. Dolgelukkig was ik toen ik eindelijk mijn moeder huilend in de armen kon sluiten, ontroerd door haar prachtige cadeau. Het cadeau wat ik gekregen had tijdens deze periode, waarbij ik haar nietszeggend bedankte omdat ik haar niet meer emotie kon geven. Nú kon ik die emotie wel geven en voelde ik me eindelijk weer een mens worden.
Ben jij weleens depressief geweest? Of iemand in jouw omgeving?
Melinda
—
Red:
Ik (Vanessa) herken hier zeker zaken in. Ik was gelukkig niet helemaal depressief, maar een traject van zeven weken heeft mij geholpen. Ik weet nu precies waarvoor ik hier ben en daardoor kan ik ook minder snel geraakt worden. In een periode van onzekerheid, voel ik me nu echt super goed. Ik kan het iedereen aanraden. Kijk op de Succeswinkel of dit ook iets voor jou is.
Laat een reactie achter