Esther van 52Challenge heeft ons weer een insprirende blog gestuurd over haar voorbereiding van de halve marathon.
Drie en een halve week ben ik inmiddels bezig met het trainen voor de halve marathon in oktober. De reacties van de mensen om me heen zijn veelal aanmoedigend, maar ook ben ik al meerdere malen voor gek verklaard.
Eenentwintig kilometer is een hele lange afstand. Dat weet ik ook wel, maar vorig jaar liep ik de Nijmeegse Vierdaagse. 160 Kilometer in vier dagen is ook een hele lange afstand. Inmiddels weet ik wel van mezelf dat ik me vast kan bijten in een uitdaging. Dus nu ik heb besloten dat ik er voor ga, ga ik er ook echt voor.
Een goed begin is het halve werk, maar daar ging ik dus mooi de mist in. In mijn vorige blog schreef ik al dat ik de Evy’s app heb gedownload. Vol goede moed was ik begonnen met het trainingsschema ‘halve marathon voor beginners’. Binnen zestien weken zou ik dan eenentwintig kilometer kunnen lopen. Het leek me wat snel, maar Evy zou het wel weten toch? Hoewel ik de afstanden wel volhield merkte ik dat het lopen per training zwaarder werd. De rondes gingen steeds langzamer in plaats van sneller. De streeftijd van twee uur die ik voor mezelf heb gesteld voor de uiteindelijke run, leek daarmee een steeds onmogelijkere opgave te worden. Ik boekte simpelweg geen vooruitgang, maar deed iets grandioos mis!
De arrogantie van renners
Een kennis van mij is fysiotherapeut. Hij sloeg straal achterover bij het horen van mijn manier van trainen. Ik was helemaal verkeerd bezig! Veel mensen blijken op dezelfde manier te beginnen zoals ik deed. Ikzelf was er namelijk heilig van overtuigd dat ik echt niet helemaal opnieuw hoefde te beginnen met Evy’s allereerste les. Ik wist immers wel hoe ik moet hardlopen en mijn conditie is heus niet zo slecht dat ik maar blokjes van 2 minuten kon rennen.
Het is een soort arrogantie die, met mij, veel renners hebben. Het gaat dus niet over je conditie en al helemaal niet over dat je óóit met gemak tien kilometer liep. Weer beginnen met rennen gaat over het klaar maken van je spieren voor al dat trainen. Al die tijd hebben je spieren vakantie gevierd en ineens vraag je van ze om weer aan de slag te gaan. Zelf zou je dat ook moeilijk vinden. Je moet je spieren dus echt die rust gunnen om weer op gang te komen. Overboord met die arrogantie en gewoon weer van voren af aan beginnen. Er zit niets anders op.
Veel meer vooruitgang
Leuk vond ik het niet, maar ook ik moest dus weer beginnen met die allereerste les van Evy. Binnen 10 weken naar de vijf kilometer. Inmiddels ren ik met blokken van drie minuten met even lange stukken wandelen tussendoor. Back to basic noem ik het maar. Het grappige is dat ik mijn spieren nu inderdaad echt voel na een training.
Ik ren dan wel korter, maar wel veel harder. Die stukken gaat steeds beter. Ik merk nu in anderhalve week al veel meer vooruitgang dan de twee weken ervoor! Dat was een eye opener. Waarschijnlijk is het niet verstandig om dit helemaal in mijn eentje te doen. Wellicht zal het helpen om hulp te zoeken.
Direct professionele hulp inschakelen vond ik nog een te grote stap, maar ik ben me wel gaan verdiepen in tips van professionals. Er zijn ontzettend veel magazines, blogs en sites die je voorzien van handige adviezen, leuke routes en zelfs recepten voor goede sportmaaltijden. Met al die extra’s begint het lopen weer een ware verslaving te worden.
Het blijft zwaar om vroeg op te staan om te gaan rennen, maar mijn schuldgevoel wint het iedere keer van mijn luiheid. Dankzij mijn nieuwe trainingsschema heb ik er ook weer vertrouwen in dat mijn streeftijd haalbaar is.
Misschien vind je dit ook interessant:
Esther Vogel
Laatste berichten van Esther Vogel (toon alles)
- Halve Marathon: Een droom in duigen - 18 september 2014
- Halve Marathon: niet sportief, wel doorzettingsvermogen - 4 september 2014
- Halve Marathon: oh oh blessures - 21 augustus 2014
Thea Vogel zegt
Zo te zien ,goed bezig Esther.