Hardlopen, for body and mind. Van strompelen tot de Dam-tot-Dam-loop!

“When you trust yourself, you know how to live”

Vaak zag ik ze lopen. In de wijk. Mensen die ‘gewoon’ 5 km, en ook nog met enig tempo, vooruitkomen. Respect. Ik kon er mij geen enkele voorstelling van maken ooit langer dan tien minuten hard te lopen. Een slakkengangetje en steken in mijn zij. Dat is toch niet te doen.

41 was ik toen ik begon met hardlopen. Sinds mijn vijftiende niet meer gesport. Ik ben altijd slank geweest; daar hoef ik het niet voor te doen. Maar fitter worden, dat is wel fijn.

In 2014 begon ik op mijn manier ‘hard te lopen’ om mijn hoofd leeg te maken. Twee minuten lopen, een minuut hard, en zo rustig opbouwend tot een acceptabel niveau. Samen met moeders van school bleek dit heel gezellig. Het werkte motiverend en grensverleggend.

Het is 2015. De Dam by night volgt en we vinden onszelf hartstikke stoer. 8 km hardlopen, we did it.

In 2016 blijf ik lopen. De ‘echte’ Dam tot Dam moet er nu van komen. Ik kom tot het betalingssysteem tijdens het aanmeldtraject maar ik word eruit gegooid. Snel weer de wachtrij in, maar nee hoor, alle startbewijzen zijn al weg als ik aan de beurt ben. Ik krijg vervolgens blessures en ga door mijn rug.

2017. Nieuwe poging. Startbewijs in the pocket. En ondertussen 1,5 jaar aan krachttraining gedaan dus wie maakt mij wat. 13 km gelopen, nah, die Dam tot Dam met 16,2 moet lukken. Eerst nog even twee mini Dam tot Dams gelopen met mijn oudste kinderen en dan een sprintje naar de trein richting Amsterdam. Twijfelen of ik nu wel of niet nog een boterham met pindakaas zal eten. Ik gooi hem toch maar weg. Door veel mensen gewaarschuwd dat iedereen te snel door de IJtunnel rent, en dat ik dat echt niet moet doen. Ik neem dit letterlijk en loop op een rustig tempo achter twee zestigers (met vast heel goede conditie want wat doen ze hier anders?!) aan. Beetje selfies maken, om me heen kijkend, want dit is toch wel erg tof! Prima te doen, tot ik het niet meer leuk vind bij 13 km. WAT.. IS.. DIT..#%&* ZWAAR. .WAAROM.. DOE ..IK ..DIT..? LIGT.. ER.. NU… ALWEER.. EEN.. KABEL.. OVER…DE.. WEG..? maar.. ik ga echt niet als een zoutzak over de Dam. Dat is mijn eer te na. Laatste krachten. Het gevoel na zo’n overwinning op mezelf is onbetaalbaar! De adrenaline stroomt giga door mijn aderen als ik in de trein zit, en daarna naar huis strompel.

Day after: ruim een uur (ja echt!) over gedaan om mezelf te motiveren nu toch echt wel mijn bed uit te stappen. Dat een mens zoveel spierpijn kan hebben. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan.. mmm.. als ik 16 km kan lopen kan ik toch ook 21… Wordt vervolgd.

Duurzaamheid

Het thema op deze website van vorige maand was duurzaamheid. Mijn tip voor, tijdens of na het hardlopen is het sportdrankje Sportline Isotonic Boost. Een volledig biologisch sportdrankje, caloriearm (18kcal per 100 ml) en isotonisch, dus het wordt snel opgenomen in het lichaam. Ik voel mij weer snel hersteld na het lopen. Wat ik er ook fijn aan vind is de XO-sluiting. Een hersluitbaar blikje! Wist je dat dit uniek is in Nederland? Hartstikke handig voor onderweg.

Sportline richt zich op duurzaamheid: ‘We staan erop dat onze verpakking volledig recyclebaar moet zijn en moet voldoen aan de principes van de ‘circulaire economie’ met betrekking tot recycling en hergebruik.’ www.sportlinesportdrinks.com

Susan Rozemeijer