Borstkanker komt erg veel voor. In 2018 kregen in Nederland bijna 15.000 mensen deze diagnose1. Het grootste deel hiervan is vrouw maar ook mannen kunnen de ziekte ontwikkelen. Een groot probleem bij borstkanker is de enorme vermoeidheid die optreedt. Daarom is voor de meeste mensen die kanker hebben, de drempel om te sporten hoog. Toch kan het veel opleveren. Ik kom hier nog op terug in deze en mijn volgende twee blogs.
Nederlandse vrouwen hebben een kans van één op zeven om borstkanker te ontwikkelen. Dit komt neer op vijftien procent; een ongelooflijk hoog percentage! De grootste groep heeft een leeftijd tussen de 60 en 74 jaar, maar ook op veel jongere leeftijd komt de diagnose kanker steeds meer voor, zo blijkt uit cijfers die het Integraal Kankercentrum Nederland gepubliceerd heeft. Omdat de incidentie zo hoog ligt, wordt er op grote schaal onderzoek gedaan naar de oorzaak en behandeling van de ziekte. De invloed van sport is een veelvoorkomend onderzoeks-item.
Mannen met borstkanker
Mannen hebben maar weinig borstweefsel, toch kunnen ook zij borstkanker ontwikkelen.
Ongeveer 1% van de totale patiëntengroep is man. Voor hen is het risico op een slechte afloop groter dan voor vrouwen, dit komt voornamelijk doordat ze minder klierweefsel hebben, de tumor verspreidt zich relatief gezien sneller. De behandeling van de ziekte verschilt in de basis weinig van die van vrouwen, waar wel een groot verschil ligt, is op het gebied van diagnostiek. Artsen en patiënten herkennen de ziekte in eerste instantie vaak niet als zodanig, behandeling vangt daardoor pas in een later stadium aan.
Leven na borstkanker
Door vroege opsporing, is de prognose voor mensen die lijden aan borstkanker in de afgelopen decennia sterk verbeter. Jaarlijks sterven er zo’n 3000 Nederlandse vrouwen aan de gevolgen van de ziekte. Dat komt neer op 17%, in 83% van de gevallen is er dus een leven na borstkanker!
Voor wie overleeft zal het leven na de ziekte anders zijn dan het ervoor was. Hoe hiermee om te gaan is een zoektocht.
(tekst gaat hieronder verder)
Levensbedreigend ziek zijn en sporten
Kanker hebben is intensief, de ziekte op zich is energievretend en ook de behandeling is slopend. Waarschijnlijk is sporten wel het laatste waar je aan denkt. De meeste mensen die in het traject van ziekte en behandeling zitten zijn erg moe en daardoor geneigd rust te nemen. Een zeer logische reactie, maar is het ook de juiste?
Nee!
Daphne van Hove (50) blogt over haar leven met borstkanker. In haar blogs neemt ze je mee op haar pad door het ziekteproces. Ze geeft duidelijke voorbeelden van wat borstkanker met een mens kan doen en van de gevolgen van niet bewegen tijdens de behandelperiode. Deze driedelige reeks over borstkanker (waarvan dit mijn eerste artikel is) is geïllustreerd met episodes uit Daphne ’s blogs:
“Mijn lichaam is zo vaak afgebroken door die chemokuren. En 2 operaties, 2 narcoses en een ruggenprik in een maand tijd, gaat je ook niet in de koude kleren zitten. Toch had ik niet verwacht dat ik lichamelijk zo op zou zijn. Want tot nu herstelde ik vrij snel van alles. Nu ben ik ernstig beperkt in wat ik kan. Dat is logisch na een borstamputatie met directe reconstructie. Ik snap dat de rechterkant van mijn bovenlichaam van zo’n zware operatie moet herstellen. Maar wat mij daarnaast tegenvalt is dat áls ik wat doe, ik daarna op ben. Bekaf. Al mijn energie voel ik dan uit mijn lichaam stromen. Dat is een tegenvaller, want dat had ik nog niet zo ervaren. Wel dat ik erg moe was. En weinig energie had. Maar dat je je doucht en aankleedt of een wasje in de wasmachine stopt en ophangt en dat je dan totaal op bent en je leeg voelt stromen …. dát heb ik nog niet zo ervaren.”
“Vorige week had ik een fittest bij de fysiotherapeut, één week na mijn laatste chemo. Ik wil mijn lichaam weer sterker maken. Weer sporten. En afvallen. Ik ben bij de fysio terechtgekomen voor oncologische revalidatie. Mijn lichaam heeft flink aan kracht ingeleverd. Zeven keer is mijn lichaam compleet afgebroken door zeer zware chemokuren. Zeven keer moest mijn lichaam alles weer opbouwen. Weet je wat dat aan energie voor je lichaam kost? Daarbij heb ik 5 maanden lang niet gesport. De uitslag van de fittest viel niet tegen. Ik had een score van 82%. Dat houdt in dat ik een fitheid heb van 82% van hetgeen gezonde vrouwen van mijn leeftijd en gewicht hebben. De fysio noemde het perfect. Op zich viel de uitslag mij ook mee. Maar ik merk een enorme achteruitgang in conditie en kracht. Dat komt omdat ik als (voormalig) fitgirl niet op 100% zat van vrouwen van mijn leeftijd, maar misschien wel op 125%. Dan is nu 82% toch een flinke achteruitgang!”
In aanvulling hierop zegt Daphne “Als ik van tevoren had geweten hoeveel positieve effecten sporten kan hebben, was ik het ook tijdens het zware traject van chemokuren blijven doen. Ook al had ik mij naar de fysio moeten sleuren.”
Tijdens haar ziekte heeft Daphne vrouwen leren kennen die wel door hun arts werden geadviseerd om te bewegen tijdens de behandelingen. Zij sportten in groepjes en vonden dat ondanks gebrek aan kracht en energie erg fijn. Hoewel niet iedereen er om staat te springen, is lotgenotencontact voor veel mensen helpend. In één van haar blogs schrijft Daphne over de worsteling met zichzelf. Deze zou niet hebben bestaan op het moment dat ze zich onder mensen zou begeven die in hetzelfde schuitje zitten:
“Ik zou het liefste in april weer naar mijn sportschool gaan. Maar dan zit ik waarschijnlijk midden in mijn bestralingen iedere dag. Ik weet niet of dat gaat. En ik weet niet of dat zo snel na mijn borstoperatie kan. Ligt er ook aan welke operatie ik ga krijgen. Ik denk dat mei of juni een realistischer streven is. Daarnaast is het voor mij een enorme drempel om naar mijn sportschool te gaan waar ik al 15 jaar train. Omdat ik er fysiek totaal anders uitzie. Ik kan niet trainen met mijn pruik op. Dat jeukt te erg. Ik kan trainen met een doek om mijn hoofd. Maar zo’n doek staat zo ontzettend kanker bij mij. Dat is werkelijk geen gezicht (en ik ben niet de enige die dat zegt!). Dus moet ik met mijn korte stekelhoofd. Pfffff. En dan mijn ogen. Die moet ik vrij donker opmaken. Anders heb ik zo’n blotebillengezicht zonder wimpers en haast geen wenkbrauwen. En serieus… dat is geen gezicht.”
Ben je geïnteresseerd in de blogs van Daphne, dan kun je verder lezen op haar blog: “Kankertijd“.
In het tweede artikel uit deze reeks over borstkanker lees je over sporten gedurende de behandelperiode.
Bron:
1 https://www.volksgezondheidenzorg.info/onderwerp/borstkanker/cijfers-context/huidige-situatie
Misschien vind je dit ook interessant:
Laatste berichten van David, fysiotherapie Deurne (toon alles)
- Genezen van borstkanker betekent niet hetzelfde als gezond zijn - 14 maart 2020
- Borstkanker, sporten als medicijn? - 7 maart 2020
- Borstkanker, moe zijn en sporten? - 29 februari 2020
Laat een reactie achter