Niet lang geleden schreef ik een blog over hoe het goed is om soms je dingen af te wisselen, maar ik heb helaas ook gemerkt dat je dit ook teveel kan doen. Ik heb altijd alle dingen willen proberen die er maar te proberen waren: qua hobby’s, qua ervaringen…
Hoewel mijn eerste ervaringen als au pair heel leuk waren, veranderde dit opeens. Opeens moest ik dingen gaan doen, waarvan ik ze wel een beetje apart vond en eigenlijk ook niet helemaal verantwoord. Je hebt toch de verantwoordelijkheid over kinderen van anderen.
Daardoor kreeg ik het besef, dat verandering goed is, maar je kan ook te veel willen veranderen. Je kan ook altijd maar op zoek zijn naar iets, niet wetende wat het is wat je zoekt.
Ik heb in mijn relatieve korte tijd als au pair in Spanje heel veel geleerd en kreeg het inzicht dat soms de dingen gewoon goed zijn, hoe ze zijn. Het leven is prima en lang en je hoeft niet altijd dingen te veranderen. Ik dacht dat ik dat niet deed, dat ik niet rende, maar in essentie deed ik dat wel. Altijd op zoek naar de nieuwste ervaring, naar de nieuwste dingen om te doen.
Ik besef nu dat ik eigenlijk gewoon een rustig leven wil. Niet per se van ervaring naar ervaring.
Maar soms, als je zo druk in je hoofd bent met veel gedachtes die je wilt delen met anderen, vergeet je jezelf. Ik bleef dingen altijd doen, omdat ik anderen niet teleur wilde stellen. Maar tegen anderen zei ik juist wel vaak dat je dat niet te veel moet doen.
Een tijdje in het buitenland leven, al was het kort, heeft me doen beseffen dat ik helemaal niet weg wil van de plek waar ik nu ben.
Ik wil niet in Spanje zijn, maar thuis. Daarom, en ook door verscheidene andere omstandigheden, ben ik weer gestopt als au pair. Het lijkt heel mooi en je maakt zeker mooie dingen mee, maar nogmaals de leukste momenten waren eigenlijk de momenten die je wilt delen met je eigen familie en vrienden.
Daarbij zijn er soms ook wel aparte dingen voorgevallen, maar dat is een leerervaring op zich. Daarom… ook voor mij, al zeg ik dat wel vaak tegen anderen… ook ik moet niet rennen.
Ik ga gewoon, al klinkt dat misschien minder avontuurlijk, werken bij mijn oude werkgever die mij hopelijk terug wil. En ik ga me rustig voorbereiden op mijn studie die ik volgend jaar wil gaan doen. Rustig dit keer, kalm, één stap tegelijkertijd. Want als er iets is wat ik heb geleerd, dan is het wel dat elke omgeving nog zo mooi kan zijn… uiteindelijk zijn het de mensen om je heen die het mooi maken.
Want eerlijk gezegd, ondanks de leuke ervaringen die ik ook heb meegemaakt; de enige mensen waar ik altijd aan dacht waren mijn familie en vrienden!
Misschien vind je dit ook interessant:
Laatste berichten van Emily Faber (toon alles)
- Laatste blog van Emily: de kracht van ervaringen - 9 maart 2025
- De kracht van vrijwilligerswerk: geluk door anderen te helpen - 17 februari 2025
- Eten werd mijn vijand, totdat ik mezelf terugvond - 29 januari 2025
Laat een reactie achter