Enkele maanden al vertel ik jullie mijn ervaringen in de aanloop naar de halve marathon van Amsterdam. Maanden ben ik al aan het trainen en doe ik mijn best om zo gezond mogelijk te sporten. Zo begon ik extreem rustig, met hele kleine stukjes lopen, kocht ik goede schoenen en compressie kousen en voegde ik me bij een hardloop groepje waar ik goede begeleiding kreeg.
Hoewel ik de laatste tijd wel wat zenuwachtig was, was ik al maandenlang heilig ervan overtuigd dat ik de halve marathon zou lopen.
Dat het doel, waar ik zo hard voor gewerkt had gaat niet door, moest ik vorige week zondag besluiten. En daarmee viel letterlijk een droom in duigen. Zoals ik al eerder schreef, heb ik al een tijdje een blessure aan mijn scheenbeen. Eerst was dit een ontsteking in de spier van mijn linker scheenbeen.
Toen die verholpen was, ging de pijn alleen niet weg. Ik voelde wel dat de pijn op mijn bot zat, maar in mijn hoofd dacht ik alleen maar… in november nemen we wel rust, als alle races zijn geweest. Want tja… eenmaal begonnen, geef ik nou eenmaal niet snel op.
Maar toen ik vorige week voor de zoveelste keer strompelend het park uit kwam, letterlijk gefrustreerd tot op het bot, en ik ook nog eens een strenge preek kreeg van een van mijn vriendinnen, werd het me langzaam duidelijk dat de pijn negeren geen optie was. Ik moest het toegeven… ik was geblesseerd en zou de Damloop en de Halve Marathon aan mijn neus voorbij moeten laten gaan.
Dikke tranen
Na maanden trainen kwam dit behoorlijk rauw op mijn dak. Ik had het gevoel dat mijn lichaam me in de steek had gelaten. Maandenlang heb ik getraind en mijn best gedaan om juist niet geblesseerd te raken… maar toch ging het mis. Het verwerken van die kater, ging gepaard met dikke tranen. Mijn doel voor 2014 kon ik namelijk niet realiseren. Ik ga dit jaar niet de halve marathon lopen.
Natuurlijk ben ik inmiddels druk bezig met fysiotherapie om zo snel mogelijk van mijn blessure verlost te zijn. Dat gaat gepaard met een hoop pijn en geduld. Geduld, omdat ik het liefst mijn benen weer zou willen strekken met dit heerlijk weer. Maar dit keer ga ik echt verstandig doen en wacht ik netjes tot mijn blessure helemaal voorbij is. Dan ga ik maar eens een hardloopfilmpje laten maken om dé perfecte hardloopschoenen te vinden voor mij. Als dat allemaal gedaan is, dan ga ik weer langzaam trainen voor die halve marathon!
Bring it on!
Op zondag sloot ik een sportschool abonnement af. Als ik niet mag rennen en hockeyen, dan maar spieren trainen. Langzaam ben ik deze week mijn blessure gaan zien als een nieuwe challenge in plaats van als een tegenslag. Die halve marathon ga ik heus wel lopen. Misschien niet in Amsterdam dit jaar, maar er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Het is dan misschien niet 2014, maar 2015 waarin ik een halve marathon zal lopen. Wat maakt het eigenlijk uit… het gaat me wel lukken. Bring it on!
Dit blogartikel is geschreven door Esther van 52challenge.nl. We wensen Esther heel veel sterkte met het herstel en het vinden van de nieuwe challenge!
Trainen met schema!
Het trainen met een hardloopschema voorkomt geen blessures, maar het is wel belangrijk. Wil je jouw doel behalen? Kijk dan op 101hardlooptips.nl voor een mooi schema passend bij jouw doel. Je krijgt er ook nog leuke gezonde recepten bij als extra inspiratie!
Misschien vind je dit ook interessant:
Esther Vogel
Laatste berichten van Esther Vogel (toon alles)
- Halve Marathon: Een droom in duigen - 18 september 2014
- Halve Marathon: niet sportief, wel doorzettingsvermogen - 4 september 2014
- Halve Marathon: oh oh blessures - 21 augustus 2014
Laat een reactie achter