Ken je dat, dat je in de lente ineens je buren weer ontmoet buiten? De stoep wordt geveegd, de tuin bijgehouden of de ramen gelapt. Het is alsof een ieder een winterslaap heeft gehouden en door de zon naar buiten wordt geroepen. Dan is er weer contact.
Als je in een community (woongemeenschap) woont, met allemaal een eigen voordeur, is het niet veel anders. In de winter zijn er minder spontane ontmoetingen. Met wind, regen en kou ga je niet zo gauw met je bordje aan de picknicktafel op het middenterrein zitten. Daarnaast is de winter ook een periode van je terugtrekken in je eigen cocon.
Gelukkig hangt het maken van verbinding niet alleen af van het weer. Juist niet. In de winter krijgt het een andere vorm meer op individueel niveau. Doordat je elkaar leert kennen ontdek je ook andermans ritme, gewoontes en mogelijkheden. Laat ik een voorbeeld geven.
Een aantal huishoudens in mijn community bestelt via boerenenburen.nl, producten van lokale ondernemers. Soms neem je dat, na een overleg, van je buren mee. Dat zijn meteen weer een paar contactmomenten.
In mijn vorige buurt wist ik nagenoeg niets van mijn buren. Toen wij er kwamen wonen, waren er nog veel oorspronkelijke bewoners en waren wij niet alleen nieuw, maar ook niet uit het dorp zelf! Met de directe buren hadden we wel contact. Dat was het dan ook wel.
Ineens werd er vier huizen verderop een huis te koop gezet. Ik kwam erachter dat een buurvrouw een paar weken daarvoor overleden was na jaren ziek te zijn geweest. Ondanks een voortuinpraatje wist ik van niets. Een van de oorspronkelijke bewoners vertelde het. Het gaf voor mij aan hoe weinig je van elkaar weet en hoe weinig je dan voor elkaar kunt betekenen. De vraag is natuurlijk of je er behoefte aan hebt.
In een community komt zoiets niet voor. Het wel en wee wordt op ieders eigen manier gedeeld. Van ‘heeft iemand nog iets voor het hoesten’, tot ‘mijn oma is overleden, ik wil even niet mee doen met de vergadering’. Dit aangeven is overigens wel een ontdekkingsproces geweest.
Tijdens de bouwperiode hebben wij onze hond moeten laten inslapen. We woonden hier nog niet, niemand had onze hond nog ontmoet. We stonden er niet bij stil om deze verdrietige gebeurtenis aan te geven in de community. Toen het later ter sprake kwam waren er opmerkingen als ‘oh daarom keek of reageerde je zo’. Dit voorbeeld gaf inzicht bij ons allen om dergelijke dingen ook te delen.
(Tip, lees ook mijn blog: factoren die het leven in een wooncommunity kunnen verstoren)
Naarmate je elkaar beter leert kennen en meer verbinding voelt met elkaar is het ook eenvoudiger om ook in de winter contact met elkaar te houden als daar behoefte aan is. Naast individuele contacten is er ook de vier-wekelijkse vergadering met voorafgaand samen eten. Het hebben van een gezamenlijke binnenruimte is daarvoor dan ook essentieel. Geen van onze huizen is groot genoeg om met 21 personen aan tafel te zitten.
Het is uiteraard aan een ieder hoe zij contact willen hebben en wat ze wel en niet delen. Dat er meer contact is dan in mijn vorige buurt mag duidelijk zijn. Al is dit niet alleen aan een community toe te schrijven. Er zijn straten en buurten waar wel meer contact is dan wat wij hadden in onze vorige woning. Je moet er zelf iets voor doen, en de vraag is of dat aanslaat. En het is en blijft een individueel proces. Het Engelse woord community is gemeenschap in het Nederlands. En een gemeenschap is verbinding hebben met elkaar.
Op jouw verbinding!
MW
NB: op 25 maart 2023 geef ik een workshop ‘Wonen in een Community – de basis’. Wil jij ontdekken of leven in een community bij jou past? Of wil jij zelf een community starten? Doe mee met deze workshop. Hier vind je alle informatie. (Maak gebruik van de duokorting als je met z’n tweeën komt!)
Laatste berichten van Michaela Wierdsma (toon alles)
- Minder spullen: hoe ga je om met cadeautjes die je niet wilt? - 26 mei 2024
- Daar ben ik te leuk voor: Hoe het leven in een community vrijmoedig leven werd - 1 februari 2024
- Kritiek en de criticus in jezelf - 24 juli 2023
Laat een reactie achter