Naar wie luister je nu echt?
De scannende ogen van tante over mijn uiterlijk, de blik van bezoekers aan mijn huis, de fronsende wenkbrauwen van een cursist of een onbezonnen opmerking tijdens een gesprek. Het is kritiek, althans zo ervoer ik het.
Het scannen, de blik, het fronsen en het ‘onbezonnen’, zijn allen aannames vanuit mijn gedachten. Aannames als gevolg van kritische ogen, blikken, fronsen op opmerkingen mij aangaande uit het (recente) verleden.
Op het scannen van tante over mijn lichaam volgde de vraag of dat gebakje wel zo goed voor me was. De blik van bezoekers gevolgd met de opmerking dat x of y niet zo duurzaam is. Het fronsen van de wenkbrauwen met een ongevraagde tip in mijn workshop.
Wat dit gemeen heeft is dat wat ik ervoer als een blik, opmerking of scannen, ik tegelijkertijd voelde als (on)bewuste kritiek op mij of mijn doen en laten.
Of dat ook werkelijk zo was heb ik niet nagevraagd. Met tante ga ik echt niet in gesprek, bij bezoekers van een open dag is er geen tijd voor en bij een cursist wil ik dat stukje niet de boventoon laten voeren in de workshop. Met mijn man of bekenden ga ik soms het gesprek wel aan. Met hen heb ik een relatie die de tijd van het gesprek waard is.
Ondanks dat ik de ogen, blik en wenkbrauwen op dat moment naast me neer kon, raakte het me toch. Dat merk ik als ik wederom in een soortgelijke situatie ben. Ik ben dan op mijn qui-vive. Zeker als het om mijn eetgewoonten gaat of als ik eet in gezelschap.
Eetgewoonten
Dat laatste vanwege mijn Rubens figuur. In mijn vorige leven was ik ongetwijfeld model voor een cherubijn of zo’n verleidelijke dame op een divan geschilderd in olieverf en hang ik in het Rijksmuseum.
In dit leven kom ik niet in de buurt van de gedroomde uiterlijke schoonheid. Nu ben ik een ongezond, lui, onsportief persoon zonder wilskracht. Althans zo laten blikken mij voelen. In gezelschap let ik dan op: ik eet met mate de juiste gezonde snacks en ik drink ik het juiste. Doe ik dat niet, dan wordt er niets gezegd, wel gekeken. En ik voel de blikken.
Juist, ik voel ze. Of het ook zo is, is natuurlijk wat anders. De betekenis van de blikken of gefronste wenkbrauwen zijn mijn aannames. Het is mijn innerlijke reactie op eerdere kritiek en tegelijkertijd de innerlijke criticus in mij.
En daar gaat het om. De innerlijke criticus. Is die oprecht naar mij? Is de innerlijke criticus uit op mijn gezondheid en welzijn of is deze e op uit om mijn onzekerheid aan te wakkeren, mijn eigenwaarde te ondermijnen of mijn obstinaatheid aan te wakkeren? Bij van die blikken in gezelschap neem ik soms obstinaat nog een handje noten, chips of stukje taart, en ja ik weet het, ik heb mezelf ermee. Dit is wellicht herkenbaar voor mijn mede Rubensfiguren.
Ook ik zie een extra kin, de ineens verschenen kipfilets aan mijn bovenarmen of de diep verstopte navel als ik in de spiegel kijk. Daar hoeft een ander mij niet op te wijzen. Ook de goedbedoelde uitspraken en adviezen over eten, bewegen of mijn uitspraken. Ze zijn te algemeen, zonder te weten waarom dat Rubens figuur zo gevormd is of de achtergrond van bepaalde uitspraken. Mijn innerlijke criticus heeft het er al druk genoeg mee. Die ‘adviezen’ dienen mij niet.
Ontspannen
Toch lukt het me steeds beter om er meer ontspannen mee om te gaan. Ik bind de strijd niet meer zo vaak aan. Noch met een ander, noch met de innerlijke criticus. Tante & co bedank ik hartelijk voor het advies, terwijl ik me afvraag wat hun probleem is met mijn extra taartje of uitspraak. Mijn innerlijke criticus bedank ik ook: dank voor de waarschuwing, ik neem het mee in het vervolg.
Op deze manier houd ik de regie en verantwoording bij mezelf en geniet ik extra als ik toch iets ongezonds neem, niet naar de yoga ga of anderszins. Het zijn mijn besluiten en acties en dat geeft ontspanning. Dat is heel wat gezonder dan alle kritiek en veronderstellingen bij elkaar.
Zo daar drink ik op. Een bakkie thee, want wijn lust ik nog steeds niet.
Met levensgroet,
Michaëla Wierdsma
Misschien vind je dit ook interessant:
Laatste berichten van Michaela Wierdsma (toon alles)
- Minder spullen: hoe ga je om met cadeautjes die je niet wilt? - 26 mei 2024
- Daar ben ik te leuk voor: Hoe het leven in een community vrijmoedig leven werd - 1 februari 2024
- Kritiek en de criticus in jezelf - 24 juli 2023
Laat een reactie achter