In mijn nieuwe leven of eigenlijk nieuwe levensfase borrelt een nieuw motto naar boven. Daar ben ik te leuk voor.
Een motto dat ik achteraf gezien, al vele jaren eerde had mogen omarmen. Natuurlijk, in plaats van ‘daar ben ik te leuk voor’ kan ik ook zeggen ‘daar ben ik te oud voor’ of ‘daar is mijn tijd te kostbaar voor’. Ik vind ‘te leuk’ leuker en het geeft voor mij, naast dat het mijn levensthema Vrijmoedig Leven bekrachtigt, meer positiviteit.
Inmiddels ben ik 55+ en na een leven vol persoonlijke, mentale en fysieke uitdagingen is het tijd voor een tussenbalans. Wil ik mij nog onzeker voelen over mijn uiterlijk, omzet, interactie, moederschap of hoe een ander over mij denkt? Nee! Onzekerheid kost tijd, kostbare tijd. Het kost mij mijn nachtrust en mijn gezondheid. Wat geweest is kan ik niet meer veranderen, en wat gezegd is idem dito.
Wat ik wel kan en bij tijd en wijle ook doe, is nadenken over wat er gezegd wordt en ontdekken of het mijn tijd waard is. Ik geef een persoonlijk voorbeeld, dat maakt het inzichtelijker (en een kijkje in mijn reflector brein). Daar komt ie, een veelvuldig gehoorde uitspraak:
‘Jij bent altijd zo direct’. Tja. Dat zou kunnen.
Voorheen: dat gaf onzekerheid ten top, dus aanvallen en verdedigen, zoiets als ‘ik ben niet direct, ik ben duidelijk’ of ‘je weet tenminste wat je aan me hebt’.
Nu: altijd is wel heel definitief! Klopt de uitspraak op dat moment? Is het iets van mij of is het van een ander? Is het een uitspraak uit een recent moment of vanuit een ervaring uit het verleden? In welk opzicht wordt het gezegd en had ik wat eraan vooraf ging anders kunnen zeggen?
Voorheen: schuldgevoel, verdedigen en me in alle bochten wringen om toch maar aardig gevonden worden.
Nu: een korte terugblik en loslaten. Ik ben te leuk Iof te oud of te kort tijd) om me hier druk over te maken. Het leven in een ‘community’ (lezer: zet er een je familie, collega’s, vriendengroep voor in de plaats en kijk of je dit herkent) gaf me mede dat laatste zetje. Ik mag er zijn. Punt.
In de wooncommunity mag ik namelijk zijn wie ik ben. Ik heb geen verleden met mijn buren, ik word gewaardeerd door wat ik doe of juist laat. Soms is er een botsing en soms baal ik als een stekker: dit wil ik niet! Dan wil ik weglopen, me uit alle macht verdedigen of mijn gelijk krijgen. Dan verval ik in ‘voorheen’ gedrag.
Nu: ik ben te leuk (te oud of heb te kort tijd) om hier heel druk om te maken.
Een issue bespreek ik met manlief of ik wissel van gedachten met een vriendin om de mijn en dijn uit te zoeken en te ontdekken wat ik met die botsing kan doen. Som kan ik er wat mee, soms niet. Dan is het loslaten en de tijd laten helen.
En zo kan ik ook andere dingen invullen: ik ben te leuk en mijn tijd is te kostbaar om nog te zeuren over het weer, me druk te maken over mijn uiterlijk, te irriteren aan uitspraken van politici, me te ergeren aan taalfouten, slechte films kijken, vergaderen zonder agenda, oeverloos te discussiëren over steeds het zelfde onderwerp of mijn gelijk willen krijgen.
Als mijn haar maar goed zit, dat dan weer wel 😉
Op jouw vrijmoedig leven!
Michaëla Wierdsma reflector | auteur | spreker | coach wonend in een community
PS: meer over vrijmoedig leven en spreken vindt je op mijn website. Daar zijn ook twee gratis e-boeken te verkrijgen: Elke Dag Geluk en Leven in een Community, in 7 stappen van start.
Misschien vind je dit ook interessant:
Laatste berichten van Michaela Wierdsma (toon alles)
- Minder spullen: hoe ga je om met cadeautjes die je niet wilt? - 26 mei 2024
- Daar ben ik te leuk voor: Hoe het leven in een community vrijmoedig leven werd - 1 februari 2024
- Kritiek en de criticus in jezelf - 24 juli 2023
Laat een reactie achter