In den beginne…..
Het lijkt wel een sprookje, het ontstaan van een mens. De bloemetjes en de bijtjes maken een mooi mensje. Onschuldig, rein en de wereld veroverend met een schreeuw en een glimlach. Menigeen smelt weg bij het zien, voelen, ruiken en horen van een pasgeborene.
De goede wensen voor het kind zijn groots. Met geluk, liefde en gezondheid als basis. Kinderen worden in principe gezond geboren en met het nodige ziek en zeer dat bij opgroeien hoort zijn de meeste mensen gezond volwassen geworden.
Maar dan….
Met het klimmen der jaren, komen er allerlei klachtjes. Ach, dat hoort erbij wordt dan gezegd. Je nadert de veertig, het lijf wordt strammer, flink doorzakken is er niet meer bij, de kilo’s vliegen eraan en gaan er héél langzaam af en op facebook en social media vliegen de gezondheid tips je om de oren.
‘Een gezond nieuw levensjaar’ is een geijkte felicitatie bij je verjaardag. Maar dan, het gaat niet vanzelf, een gezond lichaam en een gezonde geest.
Doemdenken of positief denken
Met doemdenken kom je niet verder en met alleen positief denken ook niet. Dat laatste helpt wel als je het even niet ziet zitten maar wat vooral helpt is DOEN.
Doen in de vorm van:
- Verantwoording voor je eigen gezondheid nemen
- Bewust worden van wat je helpt om je gezondheid te bevorderen
- Actie ondernemen om dat wat je bewust bent gevolg aan te geven
- Accepteren wat je niet kunt veranderen, en veranderen wat je niet kunt accepteren
- Hulp vragen als het niet lukt om actie te ondernemen
Mag je dan niet klagen? Tuurlijk wel, vooral doen. Even flink zeuren, zeveren, zaniken en zeiken. Dat lucht gewoon op.
Zoals bij Franka, 43 en borstkanker, was het helemaal zat. De ziekte, de situatie, de omgeving, de pijn, de onzekerheid, het schuldgevoel, het gebrek aan vertrouwen. Kortom: doemdenken. Ik liet haar flink mopperen op alles en iedereen. We namen gelijk alles mee wat haar frustreerde: ook de boete voor drie kilometer te hard rijden en de buurvrouw die belangstellend vroeg hoe het met haar ging en dan alleen haar eigen sores vertelde. Na twintig minuten was ze klaar. Opgelucht en met glimlach, ze had ruimte gecreëerd voor wat anders dan doemdenken.
Het werd tijd voor Doen.
Doen
Franka kon terug naar de kern van de zaak: Haar leven en gezondheid. Terug naar bovenstaande vijf stappen.
De vijf stappen zijn niet eenvoudig, en het geeft ook geen garantie dat alles goed komt. Wat het wel doet, is dat jezelf invloed uitoefent op je gezondheid en leven. Het doen brengt je in beweging, in de richting die je zelf wilt en geeft je gelijk het gevoel invloed te hebben op je leven.
Zo ook bij Franka. Op momenten dat ze haar situatie even niet zag zitten, gunde ze zich een moment van klagen om daarna weer over te gaan in haar Doen modus. En, als dat niet lukte, wist ze zich verzekerd van een what’s appje met mij. Haar stok achter de deur om de motor van het doen weer aan te zetten.
Op jouw I Love Life!
Michaëla Wierdsma
I Love Life
NB: extra tip.
Bedenk een vast moment in de ochtend dat je je klaagkwartier hebt. Alles wat je na dat kwartier tegenkomt, klaag je de volgende dag over. Sta je dan ’s middags in de file of snauwt iemand je af? Je frustratie uit je de volgende dag. Wedden dat je de volgende dag niet meer weet waar je over zou klagen! Deze tip scheelt heel veel negatieve energie, een handige manier om invloed uit te oefenen op je gezondheid.
Misschien vind je dit ook interessant:
Laatste berichten van Michaela Wierdsma (toon alles)
- Minder spullen: hoe ga je om met cadeautjes die je niet wilt? - 26 mei 2024
- Daar ben ik te leuk voor: Hoe het leven in een community vrijmoedig leven werd - 1 februari 2024
- Kritiek en de criticus in jezelf - 24 juli 2023
Laat een reactie achter