Voorbereid met een petje, poncho, sportvoeding en een flink potje zin om weer met mijn loopmaatjes een prestatie neer te zetten gaan wij op weg naar Amsterdam. We kunnen nog zitten. De trein zit stampvol met lopers en toeristen, die alles met genoegen in zich opnemen.
Wat is er toch aan de hand hier?
Wij willen samen op de foto natuurlijk. De toerist die mijn telefoon hanteert doet erg haar best om ‘ons allemaal’ op de foto te zetten terwijl dat helemaal niet past natuurlijk, tot ik mij realiseer dat ze denkt dat al deze hardlopers bij elkaar horen.
Wij-gevoel
De Dam tot Dam loop is een bijzondere loop. Het gevoel dat hier onderling heerst, vind je nergens anders. Het ‘wij’-gevoel tussen lopers en publiek is uitmuntend. Het begint al bij de start in Amsterdam. Zelfs in de stromende regen staat publiek. Opzwepende muziek, vooral in de IJtunnel waar zo’n beetje iedereen doorheen vliegt door de klanken van de trommels.
Tip: loop bij de start van de Dam tot Dam niet te snel door de tunnel, het gaat lekker naar beneden. Anders ben je al kapot als je eruit komt. Het schallende “Pump up the jam’ van de eerste DJ langs de kant trekt mij er al snel doorheen. Het regent pijpenstelen. Niet een beetje, nee we worden allemaal écht drijf- en drijfnat. Toch blijft het een feestje om hier te lopen. Vreemde mensen die een sinaasappelpartje aanbieden in een schaal langs de kant.
Kinderen, die hun hand uitsteken om handjeklap met de lopers te doen. Bewoners aan de looproute die bekers water uitdelen. Maar ook mensen met tussendoortjes, die voor ons klaar staan. Net als je het moeilijk krijgt staat er weer een DJ, die de lopers helpt door te gaan met behulp van de opzwepende muziek. Ik geniet van de vele vrijwilligers, die de lopers in de stromende regen met een onuitputtelijke motivatie bemoedigend toeknikken. Veelal al gepensioneerde vrijwilligers. die dit toch maar even doen in de regen, bedankt!
Looptijd
Het loopt lekker met mijn bedrijf. En daarom minder lekker met mijn trainingen. Want er zit niet meer dan 24 uur in dag.
Waar ik voor een halve marathon maanden train, heb ik nu af en toe gelopen. Alleen de laatste twee weken heb ik 2 keer per week gelopen, waar dit naar mijn idee toch wel drie keer per week hoort te zijn om een beetje conditie op te bouwen. En dat merk ik. Ik loop ontzettend lekker, maar snel ga ik niet. En helemaal niet sneller dan de eerste keer dat ik de Dam tot Dam liep vorig jaar. Ik kom zeven minuten later binnen. Na vijftien kilometer scheur ik de poncho van mij af. Ja, dat was ik die daarin liep 😉
De energie die ik nog heb gooi ik erin om de laatste kilometer nog even enigszins flitsend over de Dam te lopen. Ik zie mijn ouders in de regen staan: ‘Suus!!’ (Wat leuk dat ze er staan!) Machtig, dat zij dit voor mij overhebben. De finish nadert…! Het blijft te gek om deel uit te maken van 50.000 lopers in de regen. Want sport brengt ons samen, ongeacht de omstandigheden.
Ik sluit af met mijn mindset for life:
when you trust yourself you know how te live.
Met sportieve groet Susan Rozemeijer
Ondernemer in PR, communicatie en journalistiek. Ik ben te volgen op Instagram onder susanrozemeijerjournalism en op mijn website susanrozemeijer.nl.
Misschien vind je dit ook interessant:
Susan Rozemeijer
Laatste berichten van Susan Rozemeijer (toon alles)
- Ugly sweaterrun Amsterdam ‘alleen maar lachende gezichten’ - 24 december 2018
- De bezemwagen tijdens de halve marathon: je moet alles een keer meemaken - 27 oktober 2018
- Dam tot Damloop 2018: regen, wind & genieten, want het is all-in the mind! - 24 september 2018
Laat een reactie achter