Echte zelfzorg doe je voor anderen en mag pijn doen…

Als jij optimaal functioneert, ben je veel meer waard voor je omgeving. Een ‘jij’ die niet goed in z’n vel zit, is vooral met zichzelf bezig. Je kan pas anderen volwaardig en blijvend helpen als je je jezelf op één zet.

Door je eigen grenzen flink te bewaken, ga je er zelf niet zo gauw onderdoor en kan je van betekenis zijn voor je omgeving. Voor jezelf zorgen is een geschenk aan anderen.

Mensen verdienen een optimale ‘jij’

Die kwaliteiten en talenten van je, die heb je helemaal niet uitsluitend aan jezelf te danken. De genen van je voorouders, je opvoeding, die strenge leerkracht, je irritante coach, je eerlijke vriendin en een berg toeval. Allemaal leveren ze een dikke bijdrage aan wie je bent geworden en wat je allemaal kan.

Als je die kwaliteiten dus niet benut of herkent, doe je tegelijk de oorzaken ervan tekort. Door te doen wat binnen je mogelijkheden ligt en goed voor jezelf te zorgen, toon je je dankbaar aan je omgeving.

Meer zelfs, door jezelf te waarderen, waardeer je automatisch je omgeving en alles wat daartoe bijgedragen heeft. Proper.

(lees hieronder verder)

Waarom pleasers geen standbeeld verdienen

Pleasers beschouwen zich vaak als een soort ‘redder’. Ze cijferen zich weg voor het zogenaamde geluk van een ander maar beseffen niet dat hun hulp een egoïstische daad is. Ze doen het immers voor de aandacht en erkenning, om hun eigen onzekerheid te verdoezelen. Echte hulp voelt niet als een opoffering maar als een geschenk. Echt helpen geeft voldoening en staat haaks tegenover zichzelf wegcijferen.

Wie pleast doet dingen ten koste van z’n eigen geluk en maakt zichzelf ondergeschikt aan het geluk van anderen. Je negeert jezelf en je gezondheid om anderen maar geen slecht gevoel te geven. Alsof jouw welzijn er niet toe doet.

Steeds maar handelen naar wat anderen denken dat het beste is. Steeds je eigen verlangens wegduwen om andere niet tegen de borst te stoten. Je zal er geen standbeeld voor krijgen. Je martelaarschap zal nauwelijks iets opleveren. Stoppen en resoluut voor jezelf kiezen is de enige beloning die haalbaar is.

Zelfzorg is verantwoordelijkheid nemen

Alleen jij bent verantwoordelijk voor wat er zich met je afspeelt. Niet dat omstandigheden geen impact hebben en dat de keuze voor een shitvrij leven binnen handbereik ligt. Verre van.

De vraag is of we ons door onze problemen laten neermeppen of dat we ze omarmen en er vervolgens het beste van maken. Dat laatste kan alleen als je zelf de volwaardige verantwoordelijkheid neemt in de dingen die je overkomen. Je kan niet kiezen welke kaarten je krijgt, wel wat je ermee doet.

Ga ervan uit dat het leven altijd resultaten levert. Resultaten die tot stand zijn gekomen door beslissingen in het verleden. Hoe de wereld er nu aan toe is, is het gevolg van keuzes die vroeger gemaakt werden.

Het gewicht waar je mee worstelt is onder andere het resultaat van wat je in je mond steekt en hoeveel je beweegt. Wil je dus een ander resultaat, dan zal je andere omstandigheden moeten scheppen.

Wie doet wat hij altijd deed, zal krijgen wat hij altijd kreeg. Dat geldt voor gezondheid, relaties, werk en alle andere belangrijke levensgebieden. Accepteer dat het leven draait op de wet van oorzaak-gevolg.

Ook als het niet je schuld is

Barre omstandigheden vallen niet uit te sluiten. Niet alles zal voor iedereen vanzelf lopen of zelfs haalbaar zijn en we strijden ook niet met gelijke wapens. Het is niet jouw schuld dat het noodlot je treft, het is wel je verantwoordelijkheid om hiermee om te gaan. Je genen, je opvoeding, je unieke talenten, je agressieve partner, … niet jouw schuld, wel jouw verantwoordelijkheid.

Als je beseft dat alle gebeurtenissen oorzaken hebben, dan kan je zelf positieve oorzaken zaaien om later positieve gevolgen te oogsten. Zonder garanties weliswaar, ongunstige omstandigheden zul je altijd op je pad tegenkomen. Het is echter niet omdat het leven onvoorspelbaar is, dat je daarin moet berusten.

Opgepast voor nepzorg

Weet je wat geen zelfzorg is?

• Jezelf dingen toeëigenen ten koste van anderen.
• Anderen in de steek laten vanuit een fuck-de-wereld-motief.
• Je lichaam verwaarlozen onder het mom dat je maar één keer leeft.
• Vinden dat je overal recht op hebt.

Geen zelfliefde, wel arme-ik-gedrag met een suikerjasje.

Zelfzorg hoeft niet leuk te zijn

Je huisdier krijgt niet elk koekje waar het om smeekt en je 4-jarige mag zijn slaapuur ook niet zelf bepalen. Zulke afspraken zijn er uit liefde. Om de beste omstandigheden te cultiveren waarin ontwikkeling kan ontstaan.

Dagelijks 3 minuten mediteren, een keertje sporten per week, een nieuwe yogahouding, minderen met suiker, stoppen met alcohol of een slechte relatie beëindigen.

Is dat leuk? Misschien, moet dat dan?

Zelfzorg is geen uitschakelen van discipline maar een verstandig integreren ervan. Je gúnt jezelf een strak lichaam, voldoende nachtrust, een leeg hoofd of gefloste tanden. Je bent dat waard. Met leuk heeft dat niets te maken.

Zelfzorg is geen evangelie

Van bovenstaande inzichten ‘moetjes’ maken is ook geen zelfzorg. Je moet helemaal niets. Lotushoudingen en vleesvrije weekends doe je omdat je dat wilt, niet omdat je dat moét van jezelf.

Zelfzorg is geen voorwaardenlijstje dat afgevinkt dient te worden. Wees een trage leerling, oefen geduld, wees mild. Zorg voor jezelf. Dat ben je waard. Dat geef je aan anderen.