Ooit geloofde ik dat iedereen elkaar zou kunnen begrijpen. Dat we door gewoon met elkaar te praten, onze verschillen zouden overbruggen en in harmonie zouden leven. Een mooie droom, toch? Maar hoe meer ik leerde over mezelf en anderen, hoe meer ik besefte: dat is niet hoe het werkt. We zijn allemaal zo verschillend, met onze eigen ervaringen, gedachten en emoties. Dat is geen fout van de wereld – dat is juist wat het leven zo rijk maakt.
En toch kunnen die verschillen ons flink in de weg zitten. Een gesprek dat uitmondt in frustratie, een meningsverschil dat ontaardt in ruzie… Hoe vaak proberen we niet ons punt te maken, zonder echt te luisteren naar wat de ander voelt? Het zijn die onbegrepen emoties die vaak tussen ons instaan.
Iedereen is een individu, met zijn eigen kijk op de wereld. Maar vanbinnen, in onze kern, zijn we allemaal mens. Mensen met gevoelens, verlangens en dromen. Mensen die gewoon proberen te leven. En dat mogen we niet vergeten, zelfs niet wanneer we het oneens zijn of elkaar niet begrijpen.
Een leven vol uitdagingen
Het leven zou saai zijn zonder uitdagingen, toch? Immers, het zijn die momenten van botsing, twijfel en verschil van mening die ons laten groeien. Maar soms houden we te lang vast aan ons eigen gelijk. We willen per se dat de ander ons begrijpt. Of nog erger: we proberen de ander te veranderen.
Maar wat als we het anders bekijken? Wat als we accepteren dat we niet altijd op één lijn zitten, en dat dat oké is?
“Het is niet erg om het niet met elkaar eens te zijn, zolang je elkaar maar blijft zien als mens.”
Wat ik leerde van kinderen
Als stagiaire op een basisschool zag ik hoe kinderen elkaar konden uitmaken voor van alles en nog wat. Soms dacht ik: Dat komt nooit meer goed. Maar wat gebeurde er de volgende dag? Ze speelden weer samen alsof er niets gebeurd was. Ze voelden de ruzie, maar ze hielden er niet aan vast. Ze lieten het los.
Waarom doen wij dat niet? Waarom blijven we vastklampen aan onze boosheid of ons gelijk? Waarom kunnen we niet accepteren dat een meningsverschil slechts dat is: een verschil van mening? Het betekent niet dat de ander slecht is. Het betekent alleen dat we anders denken.
Hoe ga je om met onbegrepen emoties?
- Luister echt.
We willen vaak dat de ander ons begrijpt, maar hoe vaak proberen we écht te begrijpen wat de ander bedoelt? Luister zonder meteen een antwoord te bedenken. - Accepteer verschillen.
Niet alles hoeft opgelost te worden. Sommige meningsverschillen blijven bestaan. Dat is geen probleem, zolang je respect houdt voor elkaar. - Reflecteer op je eigen emoties.
Wat raakt je zo in dit conflict? Vaak zit er een gevoel achter dat je zelf nog niet helemaal hebt verwerkt. Herken dat, en het wordt makkelijker om los te laten. - Leer loslaten.
Net als die kinderen: laat het gaan. Je hoeft niet altijd gelijk te krijgen of een conclusie te forceren. Soms is het beter om door te gaan en je energie te richten op wat écht belangrijk is.
Jij bent goed zoals je bent
Wat ik het meest heb geleerd, is dat het belangrijkste in dit leven is dat je jezelf begrijpt. Niet iedereen zal jou altijd begrijpen, en dat hoeft ook niet. Maar als jij weet wie je bent, kun je met meer rust en vertrouwen omgaan met de wereld om je heen.
“We kunnen de wereld niet perfect maken, maar we kunnen wel de manier waarop we kijken veranderen.”
Laten we proberen om, ondanks onze verschillen, elkaar te blijven zien als mens. En laten we onszelf toestaan om onbegrepen te zijn. Want in die ruimte zit vrijheid – om jezelf te zijn, en om anderen hetzelfde te gunnen.
Misschien vind je dit ook interessant:
Laatste berichten van Emily Faber (toon alles)
- Laatste blog van Emily: de kracht van ervaringen - 9 maart 2025
- De kracht van vrijwilligerswerk: geluk door anderen te helpen - 17 februari 2025
- Eten werd mijn vijand, totdat ik mezelf terugvond - 29 januari 2025
Laat een reactie achter