Even een pakketje aanpakken van de koerier… Alleen ging ik iets te snel. En mijn hond ging hard blaffend op hem af en dus ik wilde ook nog even ‘bemiddelen’.
Het resultaat was, dat mijn teen bleef hangen achter een poot van de tuinbank en mijn teen gelijk raar scheef stond. Ik zag het direct, dit klopt niet, dit is niet goed. Ik was met een vriendin thuis aan het werk, dus gelijk een icepack erop (altijd handig om in huis te hebben) en toch maar even in de auto gestapt richting het ziekenhuis.
Pijn
Laatst heb ik op televisie een college bekeken over de werking van de hersenen en dat we pas na 15 minuten pijn krijgen. En dat klopte ook wel. Ik was zo enorm rustig en beheerst om te handelen. Het is niet voor niets dat onze hersenen zo werken. In de auto ging ik mijn man bellen, omdat hij naar huis moest gaan, in verband met onze dochter die thuis uit school zou komen. En daar kwam de ontlading, veel tranen… Terwijl de pijn echt nog mee viel, maar ik was toch geschrokken. De pijn werd pas echt hevig ,toen ik uit de auto wilde stappen bij het ziekenhuis.
Ik had net het boek Fuck it – het is wat het is uit en dat was echt heel toepasselijk. Met deze instelling zat ik daar ook. Omdat de pijn wel mee viel, zolang ik mijn tenen niet bewoog en het ijs er op hield. En ik had pijnstilling aangenomen toen dat aangeboden werd. Normaal kies ik voor natuurlijke pijnstillers, maar in dit geval toch gewoon een diclofenac en paracetamol. Het idee dat er straks aan mijn teen gerommeld zou worden…. En zoals ik al vermoedde, mijn teen bleek gebroken te zijn.
Nu zit ik dus gedwongen thuis
Ook een gebroken teen zorgt ervoor dat je ineens al je plannen moet wijzigen. Ik ben heel blij dat ik nog redelijk gewoon kan werken, al is dat nu thuis, omdat ik even niet kan wandelen, fietsen, of autorijden. Afspraken doe ik dus hier of via internet. En verder kan ik rustig schrijven, zoals dit blog en op vanessabos.nl. Dat zijn dingen waar ik normaal gesproken te weinig tijd voor maak. Na dit blog ga ik lekker creatief verder in mijn business BulletJournal. Door rust te nemen, komt er ruimte voor creativiteit en ik op dit moment kan ik niets anders doen dan rustig aan.
Na de vakantie ga ik met Sylvia van de Succeswinkel starten aan een heel gaaf & spannend traject om mijn talenten te ontdekken. Waar ben ik goed in en hoe kan ik mijn talenten inzetten voor onze site. Ik heb nu al zin om te beginnen. Eerst maar even op vakantie, zorgen dat ik weer mobiel ben en dan heerlijk aan de slag!
Gisteren heb ik stiekem toch iets te veel gedaan en dat bezuurde ik vandaag. Mijn teen zette me weer even terug op de plaats. Zitten en overgeven aan de situatie. Accepteren dat het nu zo is. Dat is best even lastig, want in en om de keuken even dit en dat doen is toch heel verleidelijk. De wasmand de trap optillen is echt niet mogelijk. Koken is ook iets te lang, maar kleine dingen deed ik gisteren toch wel. En op een neer naar de tuin. Dan moet je ook nog weten dat we een split-level woning hebben, dus een trap af de woonkamer in en vervolgens een trap af de tuin in. Niet handig om dit meerdere malen per dag te doen, realiseer ik me als ik dit zo opschrijf 😉
Om hulp vragen
Ik beschouw mezelf als een zelfstandige vrouw, die het liefst haar eigen boontjes dopt. Maar nu gaat dat gewoon niet. Ik ‘moet’ om hulp vragen. Gelukkig wonen er vele lieve mensen om mij heen en geniet mijn vader van de wandeling met de hond. Dochterlief is ook super behulpzaam. Ze wil graag koken en de boodschappen er voor doen. Ze komt mijn spullen achter me aan brengen en legt ze bij me neer.
Overdag ben ik nu regelmatig alleen en ik ben een sociaal dier dus dat is ook een dingetje. Ik zit daarom het liefst buiten op het balkon aan de keuken te werken. Dan zie en spreek ik nog wat buren.
Rust voor creativiteit
Velen zullen het herkennen dat als je op vakantie bent, dat je dan opeens allerlei goede ideeën krijgt en mogelijkheden ziet. Hoe wil je na de vakantie gaan werken? Wat ga je doen met je onderneming? Dat is wat ik nu al doe. Terwijl de vakantie nog niet is begonnen, maar ik zit nu toch en vind het heel fijn om deze tijd juist te gebruiken. Nu ik alleen thuis zit, kan ik daar rustig de tijd voor nemen. Op vakantie willen we ook allerlei dingen doen en ondernemen. Al ben ik benieuwd hoeveel we gaan ondernemen als ik nog steeds met mijn gebroken teen zit. Die is complex gebroken en nog niet geheeld voor we weg gaan volgens de arts.
In de ‘heat of the moment’ hebben we altijd heel veel te doen. We moeten dit en moeten dat. Of te wel, zo ben ik vaak. Ik ‘moet’ heel veel van mezelf en dit is echt een superles. Ik doe nu gewoon de dingen waar ik zin in heb, mits ze binnen mijn huidige kunnen liggen.
In het boekverslag schreef ik al hoe het werkt met de hersenhelften en creativiteit. Het werkt echt. Vanmorgen kreeg ik al weer een mooi inzicht in de zaken die we zullen pakken. Waarom ben ik hier & wat heb ik te brengen? Afgelopen donderdag had ik een afspraak met een coach, die je helpt om mensen het antwoord te laten vinden op deze vraag. Ik deed er niet zoveel mee, omdat we over mogelijkheden voor samenwerking spraken. Maar nu zag ik het ook voor mezelf.
Dit soort inzichten komen echt niet als je van afspraak, naar to do, het huishouden en sociale afspraken vliegt. Dus creatieve brein kom maar op met alle goede nieuwe ideeën! Daar is ‘verplicht’ thuis zitten echt goed voor!
Humor & lachen werkt voor goede genezing
De vriendin, waar ik mee aan het werk was ’s middags is echt super positief en ik ook (meestal dan, soms ook even niet, maar het is wat het is dan haha). In ieder geval is het met de pijn in mijn teen heel goed te doen als ik ‘m stil hou. En dus waarschuwt mijn teen ook regelmatig als ik teveel doe.
Terug naar die positieve vriendin… we hebben dus ook gewoon veel lol gehad in het ziekenhuis. Ze heeft een hele fotorapportage gemaakt. Omdat mijn tenen raar uit elkaar stonden, zag ik er gelijk een peace-teken in. Dus op de foto. Tijdens het maken van de röntgenfoto’s moest ik mijn tenen op een bepaalde manier houden. De enige teen die recht bleef staan, was de middelste. Dus ik moest er om lachen. De röntgen-verpleegkundige lachte met mij mee en bevestigde dat het heel goed is voor een goede genezing.
Naast ons in de eerste hulp kamer was een dame met haar 92-jarige vader. Een trieste situatie, gevallen – hoofd bont&blauw, twee gebroken tenen en een vrouw thuis met de ziekte van Alzheimer. We raakten even aan de praat en ze dacht dat er met mij ‘niets’ aan de hand was doordat we zo’n lol hadden.
Jenny heeft natuurlijk veel meer last van haar lijf en ziekte. Ik plaag haar er ook regelmatig mee en daar kunnen we samen dan ook om lachen. Dit houdt haar ook op de been en ze heeft zelf ook de nodige humor over haar lijf. Natuurlijk is het wel belangrijk om dit af te wisselen met liefdevol begrip, want alleen maar weg lachen is niet de oplossing en ik weet ook niet of dat altijd gewaardeerd wordt.
Vooruitwerken, zeker nu alles niet zo makkelijk gaat
Oké, ik ga me vandaag of morgen nog wel even storten op de administratie. Dat is absoluut niet mijn hobby, maar dan is het wel alvast lekker klaar voor de vakantie. Dat gevoel is wel fijn. Als ik half hinkelend de spullen (samen met de rest van de familie) ga pakken, zal het toch iets meer tijd in beslag nemen dan normaal. Dus de administratie rond ik af, voor de schoolvakantie van mijn dochter begint.
En ik ga ook een mooie lijst maken met de spullen die we voor de vakantie moeten pakken. Zo kunnen de anderen ook helpen. Normaal pak ik de meeste spullen. Nu gaan ze dus helpen… 😉 Ook wel een fijne bijkomstigheid van mijn pijnlijk teen.
Misschien vind je dit ook interessant:
Vanessa
Laatste berichten van Vanessa (toon alles)
- Bijzonder recept: grapefruit Gazpacho - 16 oktober 2024
- Paar minuten adempauze op het werk vermindert stress - 6 oktober 2024
- Bosvruchten smoothie - 4 oktober 2024
Laat een reactie achter