Tijdens een 28-daags experiment van Lou Niestadt (Pockets vol met Vrijheid, ik kan het je echt aanraden!) vertelde Lou dat ze had gesproken met Lucia Rijker. Lucia is een Nederlandse, wereldberoemde kickbokser die boeddhist is geworden.
Ik vind Lucia een enorm krachtige vrouw en juist de twee tegenpolen van kickboksen en boeddhisme inspireren me. Lou Niestadt vind ik heel fijn om te volgen. Ik luister onder andere podcasts van haar. Lou heeft voor mij een fijne en goede kijk op het leven en hoe je dingen kunt bereiken.
Terug naar Lucia. Waar ik in dit blog op in wil zoomen is niet het verschil tussen de twee uitersten van Lucia Rijker (boeddhist en kickbokser), maar een bepaalde actie die ze heeft gedaan. Dat inspireerde mij om hetzelfde te doen!
Beter omgaan met je lichaam
Lucia Rijker heeft namelijk sorry gezegd tegen haar lijf. Zoals je kunt verwachten heeft zij als bokser veel ergere dingen, met haar lijf gedaan dan ik. Maar toch dacht ik, dat ga ik ook eens doen!
Want ik (en waarschijnlijk jij ook) heb ook wel eens onaardig gedacht over mijn lichaam. Of ik heb mijn lichaam soms verwaarloosd door slecht te eten of drinken.
Als je daarvoor sorry zegt, verandert er iets in jezelf. Het klinkt eigenlijk te gek voor woorden, maar toch heb ik dat ook zo ervaren.
Een brief aan jezelf schrijven
Op een A4 heb ik een brief aan mezelf geschreven. Of eigenlijk aan mijn lichaam. Door dit te doen, zijn er dingen positief veranderd.
Hierboven schrijf ik in mijn schrift. Dat doe ik ook veel. Voor mij werkt schrijven heel goed. Liefst met pen op papier, gewoon lekker simpel. Ik ben iemand die daar veel mee heeft. De link met bloggen op deze website is trouwens dan ook snel gelegd, want daar kan ik ook lekker van me afschrijven.
Maar goed, terug naar mijn brief. Wat stond er in hoofdlijnen in mijn geschreven brief? Wat zijn de zaken waarvoor ik sorry heb gezegd?
Het ging dan vooral om de momenten dat ik te veel gegeten heb, of me toch heb laten gaan met suiker eten. Iets wat ik eigenlijk niet wil. Ook gezonde dingen (dadels en noten) in overmaat eten zijn niet altijd even goed voor je lichaam. Onder het mom van ‘dit is toch gezond?’ kun je toch te ver gaan en je lichaam schaden.
Wat de grootste impact van de brief is geweest, is een andere kijk op mijn lijf. Ik veroordeelde mijn lichaam als ik bloot voor de spiegel stond. Als ik overdag kleding aan heb waarbij ik zorgvuldig zorg voor kleding die mijn buik verbloemd, heb ik geen moeite met mijn buik.
’s Morgens naakt voor de spiegel wil dat wel eens anders zijn. Ga ik mezelf ineens vergelijken met andere dames of zo. Die is slanker, dus… of het goed praten en het valt allemaal wel mee.
Ik ben eigenlijk best slank, maar toch kijk ik vooral naar wat strakker of anders mag.
Door dit uit te schrijven in een brief, kreeg ik meer inzicht in mijn gedrag. Het maakte het goed zorgen voor mezelf makkelijker. Het is niet zo dat ik nu alles op een weegschaaltje leg, dat hoeft ook niet. De hele dag met dit soort dingen bezig zijn geeft ook weer stress.
Toch vind ik het nu makkelijker om weer terug te gaan naar betere keuzes maken. Eigenlijk praat ik nu regelmatig tegen mijn lijf. Het niet nemen van een koekje is makkelijk, want ik wil graag goed voor mezelf zorgen.
Goed zorgen voor mijn lichaam voelt makkelijker, dan niet meer mogen snoepen en altijd gezond móeten eten. Dat eerste is vanuit liefde voor mijn lichaam en het tweede punt is eerder iets voor de buitenkant, zodat mensen mij als slank persoon zien (wat ze toch al zo zien). Het tweede is ook een soort van moeten wat eerder weerstand oproept, terwijl het eerste veel meer vanuit eigen wil komt. Zie je het verschil?
Het werkt door op andere gebieden. Zoals het insmeren van mijn lichaam met bodylotion, dat doe ik nu weer trouw. Omdat ik een droge huid heb, is dat stukje verzorging best logisch. Alleen zit het niet standaard in mijn systeem en voelde het als opgave. Nu voelt het als goede verzorging voor mijn lichaam.
Volgens mij zit de kern in het fenomeen dat als je zo’n brief schrijft, je liefde voor jezelf uitspreekt. We zijn zo goed in het houden van een ander, maar vergeten wel eens dat het belangrijkste is om van jezelf te houden. Dan pas kun je ook goed voor jezelf zorgen!
Ik hoop dat ik met dit artikel iemand kan raken die ook denkt, ja ik ben ook wel eens onaardig naar mezelf. Of eigenlijk ben ik best vaak onaardig tegen mezelf en zorg ik ook niet optimaal voor mezelf.
Herken je het ook dat je beter voor je kind zorgt dan voor jezelf? Je kind mag maar één koekje, terwijl jij er ’s avonds als je kind in bed ligt er rustig vier op eet?
Ik ben benieuwd naar jouw ervaring als je ook een brief aan jezelf schrijft! En hier leer je meer over Pockets vol Vrijheid. Misschien helpt dat jou net zo, als het mij heeft geholpen!
Misschien vind je dit ook interessant:
Vanessa
Laatste berichten van Vanessa (toon alles)
- Mijn ervaring met de online gezondheidscheck van &niped - 22 januari 2025
- Bijzonder recept: grapefruit Gazpacho - 16 oktober 2024
- Paar minuten adempauze op het werk vermindert stress - 6 oktober 2024
Marian zegt
Ik ben jaren geleden gestart met wat ik noemde “ochtenddagboek”.
Dan schreef ik hoe ik me voelde en wat mijn plannen voor de dag waren en soms over de dingen van de dag ervoor.
Net wat was “blijven hangen”.
Ik heb mezelf daardoor beter leren kennen.
Je leert reflecteren en je gedachten op een rijtje zetten.
Op den duur werkte dit door in mijn dagelijks leven.
Contemplatief (= beschouwend en bespiegelend), reflecterend en nadenkend door het leven gaan.
Dit was altijd wel mijn gedrag, maar nu werden dingen duidelijker.
Dus ik denk dat wanneer je schrijft, je jezelf beter leert kennen.
Vanessa zegt
dank je wel Marian voor je mooie, warme aanvulling!