Eerst zien en dan geloven, dat is voor veel mensen het motto. Maar je kunt het ook omdraaien. Toen ik voor het eerst hoorde dat ik eerst mocht gaan geloven in plaats van iets eerst willen ZIEN…, zette dat mijn leven behoorlijk op zijn kop. In positieve zin dan. Het was een bijzonder moment.
Ik bedoel, ik was ook opgevoed met de kreet ‘dat moeten we eerst maar eens zien’. Met andere woorden, ik hoefde me vooral geen dingen in mijn hoofd te halen die niet realistisch zouden zijn, of die ‘buiten mijn bereik’ lagen. Daarnaast was ik voorheen onzeker, durfde niet zoveel en geloven dat ik iets kon waarvan ik nog nooit eerder had ervaren dat ik het kon… Mwhoah, dat ging niet zo makkelijk.
Totdat ik het ging toepassen. Stapje voor stapje. Beetje bij beetje. Maar steeds eerst geloven.
Ik was bijvoorbeeld eerst bereid om te gaan geloven dat ik niet voor altijd een emotie-eter hoefde te blijven. En ik sprak de wens uit hoe geweldig het zou zijn om van die nare eetbuien af te komen. Wat er toen gebeurde…
Ik had de deur op de spreekwoordelijke kier gezet, want verhalen van andere vrouwen die hun eetbuien in het verleden hadden gelaten kwamen op mijn pad. En ik begon stiekem te geloven dat als zij het konden, dat ik het dan ook misschien zou kunnen. De misschien werd een echt verlangen en dat verlangen werd een steeds sterker geloof. Er was een zaadje in mij gepland en deze kwam tot wasdom.
Ik las niet alleen succesverhalen, nee, er kwam ook een coach op mijn pad die mijn stap voor stap heeft geholpen om van mij een ex-emotie-eter te maken. Ik ging mezelf weer mooi vinden, ik ging mezelf weer waarderen, accepteerde mezelf om wie ik was en hoe ik eruit zag.
Nog steeds ben ik heel blij met mezelf, ik ben trots op wie ik ben en op alle stappen die ik gezet heb en wat ik allemaal bereikt heb. Ik kan nu volmondig zeggen dat ik een ex-emotie-eter ben. En dat is allemaal begonnen met geloven. Geloven dat ik het kon. Geloven dat het ook voor mij was weggelegd.
(lees hieronder verder)
Als orthomoleculair therapeut ben ik me daarna zelfs gaan specialiseren als eetbuiencoach. Zodat ik andere vrouwen kon helpen om die alles overheersende eetbuien tot het verleden te laten behoren. Ik weet hoe lastig het kan zijn, wat voor taboe er op ligt, hoeveel schaamte je kunt voelen en hoeveel verdriet het je doet als je voor de zoveelste keer buiten je boekje bent gegaan.
Hoe kan ik jou uitdagen?
Nu wil ik jou uitdagen. Ga geloven dat ook jij een ex-emotie-eter kan worden. Of dat je een ander probleem kan oplossen, waarmee je al een tijd worstelt. Dat dat ook voor jou is weggelegd. Om even bij emotie-eten te blijven, chocolade, chips, ijs en koek is niet sterker dan dat jij bent! Jij gelóóft alleen maar dat dat zo is…. En door anders te gaan geloven, ga je zien dat het ook anders is. Dat dingen ook anders kunnen lopen. Dan ga je zien dat je niet hoeft te (vr)eten om je emoties te dempen. Je gelooft dat je iets kan. Als jij gaat geloven dat je in staat bent om te voelen, dan ga je leren voelen. En dan kom je stapje voor stapje dichter bij een leven zonder eetbuien. Of welk ander doel je ook graag wilt.
Ik gun het je zó enorm! Ik weet uit eigen ervaring én vanuit de ervaringen van mijn klanten, hoe bevrijdend het is. Hoe heerlijk het is om weer rust in je hoofd te ervaren en hoe heerlijk het is om maar niet continue met eten bezig te hoeven zijn.
Dus alsjeblieft, ga geloven dat jij het ook kunt. Je bent het waard!
Misschien vind je dit ook interessant:
Laat een reactie achter