Afgelopen week had ik een leuk gesprek tijdens een lunch met mijn man. Het gesprek ging steeds meer de diepte in, erg leuk! Zo kregen we beiden een enorm inzicht. Een tijdje terug had ik gelezen over early life stress in het boek van Charlotte Labee. Dus ik wist van het bestaan. Ik deed er alleen niet echt wat mee, dat heb je wel eens. Mijn man vertelde over een vriend die hulp krijgt van een homeopaat. Opvallend was dat de homeopaat hem vroeg naar zijn geboorte. Toen vielen bij ons ook opeens kwartjes…
Want:
- toen mijn man werd geboren, was er heel veel stress bij zijn moeder. Ze kreeg wee-opwekkers, waardoor er een totaal ruptuur ontstond. Direct na de geboorte had z’n moeder natuurlijk veel hulp nodig.
- tijdens mijn geboorte had ik geen harttonen meer. Dus werd de vacuümpomp gepakt en eindigde de bevalling ook met een totaal ruptuur bij mijn moeder. Wederom een moeder die hulp nodig had.
- bij de bevalling van mijn dochter ging het nog even een stapje verder. Er was een slagaderlijke bloeding bij mijn baarmoedermond, dus ik lag binnen no-time op de OK en vaders zat vol stress alleen met onze dochter.
Gelukkig is het bij ons allemaal goed afgelopen en hebben we er geen trauma aan over gehouden. Toch kun je wel zeggen dat ons eerste overlevingsmechanisme zo is ontstaan. Het mechanisme van: ‘ik heb niemand nodig, ik kan het zelf wel’. Het gevolg is dat wij alle drie best moeite hebben met het vragen van hulp. Een leuk inzicht, waar ik even dieper ingedoken ben. Want het brengt ons ook heel veel. We zijn zeer zelfstandig!
Van veiligheid en geborgenheid naar een stressvolle bevalling
Als je je even voorstelt wat er gebeurt tijdens de bevalling, dan snap je wel dat bevallen sowieso een stressvolle situatie is. Je zit als baby in een lekker warm bad en je hebt het daar naar je zin. Dan opeens ga je door het geboortekanaal naar de koude, lichte buitenwereld. Zeker in een ziekenhuis kan ik me voorstellen dat de tl-balken best heftig zijn. Dan heb je natuurlijk behoefte aan warmte en geborgenheid. Wie kan je dat het meeste geven? Sorry papa’s, maar dat is eigenlijk altijd de mama, want als je op haar buik ligt, hoor je ongeveer dezelfde geluiden als toen je er in zat.
In onze situatie ontbrak de warmte en geborgenheid direct na de bevalling. Er was eigenlijk alleen maar meer stress.
Bij early life stress wordt er voornamelijk gesproken over een langere periode of chronische stress. Toch ben ik van mening dat de stress rond de bevalling bij ons ervoor zorgde dat wij dit mechanisme hebben ontwikkeld. We hebben het alle drie. Misschien hebben mijn man en ik het ook wel meegegeven via ons DNA of als voorbeeldfunctie aan onze dochter. Het is moeilijk meetbaar. Toch vinden wij het opvallend dat wij binnen ons gezin, onafhankelijk van elkaar, geboren zijn met een gelijksoortige problematiek.
Bij ons heeft het geen desastreuze gevolgen gekregen, maar dat kan wel. Zeker als een kindje al stress heeft ervaren voor de bevalling en/of in de eerste jaren van zijn of haar leven. Dan kan dit grote gevolgen hebben voor de rest van het leven. Langdurige stress, dus ook van baby’s, kan leiden tot hersenbeschadiging en verminderde aanmaak van neurotransmitters. Experts hebben het vermoeden dat dit bij het jonge brein nog meer het geval is dan bij volwassenen.
Het Nederlands Centrum voor Jeugdgezondheid heeft een literatuurstudie gedaan en daaruit blijkt dat de gevolgen groot kunnen zijn:
- hart- en vaatziekten
- burn-out
- eetstoornissen
- darmklachten
- depressie
- verslavingen
Dit was alleen vanuit een Nederlandse literatuurstudie, dus dat is niet echt voldoende. Lees de volledige publicatie Stress bij kinderen: hoe houden we het gezond? Er is een aanvraag gedaan voor meer onderzoek bij de Nationale Wetenschapsagenda. Ik kan hier geen vervolg op vinden, alleen een publicatie rondom het effect van de stress rondom corona bij jonge kinderen. Wie weet is het daardoor iets uitgesteld en lezen we er later meer over.
Een klein citaat uit de hierboven genoemde publicatie:
“Early Life Stress is chronische stress tijdens het opgroeien. Vooral tijdens de extra gevoelige perioden (zwangerschap, de eerste twee jaren na de geboorte en de adolescentie) heeft Early Life Stress grote gevolgen. In deze perioden groeien de hersenen sterk en snel en ontwikkelen zij zich, in een integraal proces waarin hersencellen (neuronen) ontstaan en geprogrammeerd afsterven en waarin verbindingen tussen neuronen aangelegd en gesnoeid worden. Dit proces wordt gestuurd door genetische programma’s (DNA), maar ook sterk beïnvloed door omgevingsfactoren, hormonen en door de werking van de hersenen zelf. Verbindingen tussen neuronen die veel worden gebruikt, worden sterker, terwijl verbindingen kunnen verdwijnen als zij weinig gebruikt worden. Chronische stress interfereert op verschillende manieren met de ontwikkeling van de hersenen, onder meer door de inwerking van stresshormonen. Dat leidt tot langdurige, moeilijk omkeerbare gevolgen.”
Dawson Hadges en Fu Lye Woon geven aan dat er een aantal wetenschappelijke studies zijn die aantonen dat er een verband is tussen early life stress en hersenontwikkeling. Zelf zijn ze gedoken in de verbanden tussen early life stress en cognitieve ontwikkeling. Hun conclusie is dat het blootstellen aan stress in de jongere jaren geassocieerd kan worden met latere tekorten in de cognitieve functie, zoals geheugen, intelligentie, concentratie en taalvaardigheid.
Ook zijn er vele onderzoeken (zo’n 50 onderzoeken volgens dit artikel op orthofyto) die aangeven dat er een aantoonbaar verband is tussen early life stress en ontstekingsgevoeligheid van het lichaam.
Kortom een interessant gegeven dat mijn inziens nog in de kinderschoenen staat. Want het is zeker niet standaard bij een consult bij een arts dat ze zo ver terug in het verleden duiken. Zeker in het geval van ontstekingen, zou daar best een interessant inzicht uit kunnen komen voor de verder behandeling.
Hoe kijk jij hier tegenaan?
Misschien vind je dit ook interessant:
Laatste berichten van Vanessa (toon alles)
- Waldorfsalade à la Vanessa! - 29 november 2022
- Hoe maak je een lekkere, koolhydraatarme ovenschotel met broccoli en bloemkool? - 24 november 2022
- Een brief aan mezelf, of liever aan mijn lijf - 22 november 2022
Laat een reactie achter