Ho. Stop. Pauze!
Ruim twaalf jaar geleden begon ik elke dag met een rustmoment bij mijn kopje koffie. Het was de tijd dat mobiele telefoons ons leven nog niet hadden overgenomen en een rustmomentje nog echt een stil ogenblik was.
Nadat ik vervolgens naar mijn werk was gereden, nam ik weer even pauze bij de ingang van mijn werk. Ik zorgde dat ik die tijd even had, voordat ik moest beginnen. Ik trof een aantal vaste collega’s die ook de tijd namen.
Na ongeveer een uur werken, ging ik weer naar buiten. En het volgende uur opnieuw. Ik vroeg me nooit af of ik niet eerst iets af moest maken en of het wel ’tijd’ was voor pauze. Meestal waren het de vaste collega’s die me uitnodigden voor een pauze met het bekende teken van een wijs- en middelvinger voor hun mond.
“Kom je roken?”
Inmiddels rook ik ruim twaalf jaar niet meer, maar laatst moest ik hier aan denken, hoe ik destijds altijd ‘voldoende’ pauzes nam. In de frisse buitenlucht, lekker turend in de verte (waar m’n ogen van tot rust komen), met een sociaal praatje. Toch nog iets positiefs dus aan het roken.
Tegenwoordig heb ik de drang niet meer om te pauzeren, blijf ik vaak binnen en praat ik (omdat ik inmiddels thuis werk) niet veel.
Toch houd ik nog wel pauzes, omdat iedere gezondheids- en geluksgoeroe je op het hart drukt hoe belangrijk pauzes zijn. Zo werk ik vaak met de pomodoro techniek waarbij je vijfentwintig minuten geconcentreerd werkt en daarna vijf minuten pauze houdt.
En ik haal minstens één keer per uur nieuwe thee, waarbij ik uit het raam staar terwijl de waterkoker borrelt. Of ik staar uit het raam van mijn werkkamer, terwijl ik stretchoefeningen doe voor m’n nek en schouders. Ergens halverwege de ochtend maak ik een bordje met fruit, weer een pauze.
Hoe belangrijk die pauzes zijn, merk ik pas als ik ze niet neem. Zo komt het wel eens voor dat ik zo gepassioneerd (of gestresst, net hoe je het bekijkt) bezig ben met een project dat ik de pauze vergeet en ineens merk dat mijn cortisol level is gestegen en mijn kaak strak staat. Een teken dat ik even moet ontspannen.
Als het eenmaal zover is, werkt een simpele wandeling naar de waterkoker niet meer, maar doe ik een release meditation. Een paar minuten waarbij ik rustig uitadem totdat ik het gevoel heb daadwerkelijk van mijn stress te zijn ‘verlost’. En dan ben ik dus écht weer als nieuw. En voel ik hoeveel energie en ruimte er weer is voor een nieuw uur bikkelen.
Dus misschien heb je heel goed gewerkt vandaag, vergeet niet af en toe even te ontladen. Pak een kop thee, kijk (ver) uit het raam en adem diep uit. Elk (half) uur opnieuw beginnen doet wonderen voor je energie en productiviteit. Ook zonder sigaret.
Lilian
Zie mijn bio hieronder.
Misschien vind je dit ook interessant:
Lilian Visser
Laatste berichten van Lilian Visser (toon alles)
- Sombere momenten? Maak een Happy List vol leuke muziek - 18 december 2022
- Fitbit – de dagelijkse jacht op turqoise bolletjes - 22 september 2022
- Rustmomenten voor jezelf inbouwen, hoe doe je dat? - 7 augustus 2022
Laat een reactie achter