Toen ik vorig jaar mijn dieet van de ene op de andere dag veranderde met als doel mijn progressie in de sportschool een boost te geven, was mijn lichaam daar allesbehalve blij mee. Na een aantal weken kreeg ik last van mijn maag en darmen en voor ik het wist kreeg ik buikpijn na alles wat ik at. Een allergietest en het label ‘prikkelbare darmsyndroom’ later zat ik thuis weer op de bank en ik was nog niets verder.
Als je zo lang al buikpijn hebt, ga je het op een gegeven moment maar accepteren.
“Het maakt toch niet uit wat ik eet, ik krijg er toch wel last van”,
en voor je het weet eet je dagelijks koek, cake en allerlei andere zoetigheden om je iets van troost te geven in alle ellende. Ik hoef je nu niet te vertellen dat er van progressie in de sportschool ook niet echt sprake was.
Je zelf oppakken
Het is makkelijk om te verzuipen in je eigen ellende en ik neem dat oprecht niemand kwalijk die dat doet, aangezien ik er zelf ook schuldig aan ben geweest. Maar bij de pakken neer gaan zitten is – en dat weten we allemaal – letterlijk het minst bevorderende wat we kunnen doen. Je schiet er namelijk niks mee op. Het enige resultaat is dat je je in precies dezelfde situatie bevindt waar je al in zat, of misschien zelfs nóg verder van huis. Met dat in mijn achterhoofd struinde ik het internet af op zoek naar een antwoord.
Zo stuntelde ik op een artikel over plantaardig eten. Ik nam op dat moment de beslissing om het eens te proberen, dat was beter dan niets doen. In plaats van spontaan weer van dieet te veranderen, nam ik me voor het plantaardig eten in te faseren en dat voor een maand lang. Als ik me niet beter ga voelen, ga ik na een maand gewoon weer ‘normaal’ eten.
Stapje voor stapje
Ik startte met het veranderen van het ontbijt. Ik ging van yoghurt met peer en een grote scoop eiwitpoeder naar havermout met appel en kaneel. Een week lang at ik álleen een ander ontbijt en tot mijn grote verbazing was mijn buikpijn bijna helemaal verdwenen. Dat kan niet dacht ik, en uit nieuwsgierigheid zette ik door. Ik veranderde ook mijn lunch en snacks naar iets plantaardigs. Naarmate de dagen vorderde ging ik me beter en beter voelen en uiteindelijk nam ik de beslissing volledig plantaardig te gaan.
September 2017 schreef ik in mijn dagboek dat ik vlees en vis niet zou kunnen laten, nu – zo’n tien maanden later voel ik me beter dan ooit en eet ik nog steeds 100% plantaardig. Na het verder onderzoeken van dit dieet vul ik netjes de vitaminen aan die ik ‘mis’ of mijn lichaam nog extra kan gebruiken. Ik zou nooit meer teruggaan, voor geen goud, en niet alleen voor de gezondheidsvoordelen, maar ook omdat ik inmiddels weet hoe veel beter het is voor het milieu, de dieren en de maatschappij.
Zoals Hippocrates al zei:
“Let food be thy medicine, and medicine be thy food.”
Echt, just give it a try!
(Red.) het boek van Nanneke Schreurs, waarover Vanessa haar interviewt, helpt je heel goed in de weg, wat je nu wel en niet moet eten als 100% plantaardig eet en wat belangrijk is om aan te vullen in je dagelijkse menu.
Misschien vind je dit ook interessant:
Laatste berichten van Coco Spierings (toon alles)
- 5 simpele tips om dagelijks mindful te zijn! - 4 september 2018
- Vaker plantaardig eten, goed voor het milieu - 15 augustus 2018
- Mijn prikkelbare darm en ik - 25 juli 2018
Laat een reactie achter